Kattengedrag

Voor je katten zorgen betekent dat je ze door en door kent. Hier zijn een paar tips om ze beter te begrijpen.

Het gedrag van een kat is het resultaat van de gecombineerde invloed van zijn ras, het gedrag van zijn moeder (en deels dat van zijn vader) en de omgeving waarin hij is grootgebracht. Het begrip omgeving omvat zowel materiële elementen als de aanwezige dieren en mensen: het gedrag van de fokker ten opzichte van het nest is van het grootste belang.

Een sociaal dier?

Onder natuurlijke omstandigheden gedragen katten zich als solitaire jagers. De huiskat is echter een soort die zich kan aanpassen aan zijn omgeving.

Ze zijn ook in staat om relaties te ontwikkelen met andere dieren en mensen. Bepaalde factoren beïnvloeden het soort relatie dat kan worden aangegaan. Deze factoren zijn bijvoorbeeld de beschikbaarheid van voedsel, onderdak en de grootte van het territorium. Volwassen mannetjes en vrouwtjes vormen geen permanente groepen, tenzij ze daar een goede reden voor hebben. Zo kunnen vrouwtjes in kleine sociale groepen leven en samen kittens grootbrengen, of kan een kolonie samenleven om een belangrijke voedselbron te delen.

Binnen een groep zijn de sociale interacties complex, beïnvloed door vele parameters: leeftijd, geslacht, sociale of familiale status. Volwassen vrouwtjes van dezelfde familie hebben de neiging om stabiele groepen te vormen, vaak aan de basis van kolonies. Mannetjes daarentegen zijn minder geneigd om bevoorrechte banden aan te gaan met hun ascendenten, collateralen of afstammelingen.

Een territoriaal dier?

Notie van territorium

Katten die in het wild leven, stellen een territorium vast. De grootte van dit territorium varieert en wordt beïnvloed door :
- bij vrouwtjes, door de beschikbaarheid en verspreiding van voedselbronnen;
- bij mannetjes, door de verspreiding en dichtheid van vrouwtjes.
De territoria van katers en poezen kunnen elkaar aanzienlijk overlappen. Ongeacht hun geslacht markeren katten hun territorium door urine te deponeren op verticale oppervlakken. Deze markeringen zijn echter niet bedoeld om de grenzen van het territorium af te bakenen, maar hebben verschillende functies, waaronder waarschijnlijk de verspreiding van informatie over de sociale status en de voortplantingscyclus van individuen.
Wanneer katten in groepen worden opgesloten in een beperkt territorium, organiseren ze de ruimte in gebieden die aan elke activiteit zijn gewijd.

Ontwikkelingsgebieden

Het leefgebied van de kat is verdeeld in verschillende gebieden, die kunnen worden onderverdeeld in twee hoofdgroepen: een isolatiegebied en een activiteitsgebied. De activiteitszone omvat het gebied waar de kat zich voedt, jaagt, sociale interactie heeft, zich voortplant en elimineert. De isolatiezone is het rust-, verzorgings- en verpleeggebied. Deze ontwikkelingsgebieden zijn met elkaar verbonden door vaste doorgangen die de kat altijd op dezelfde manier gebruikt. Als de leefruimte kunstmatig wordt beperkt (huis, cattery, enz.), moeten er minstens twee kamers worden ingericht om de voederzone te scheiden van de rustzone.
en het eliminatiegebied. Het is ook belangrijk om speelruimte te voorzien (ballen, verfrommelde vellen papier, enz.) om "kunstmatig" een jachtgebied te creëren en roofgedrag te stimuleren.

Hoe katten communiceren

Geurafzetting

Feromonen zijn stoffen die door dieren worden afgescheiden en die een rol spelen in de communicatie tussen individuen. Ze vormen de basis van chemische communicatie. Bij katten zijn de klieren die feromonen afscheiden geconcentreerd op het gezicht (lippen, kin, oogleden, enz.). Geuren kunnen op verschillende manieren worden afgezet (urine, uitwerpselen, wrijven, krabben, enz.). Deze geurstoffen zijn specifiek voor de soort en kunnen worden opgevangen en vertaald door
andere dieren. Wrijven komt vooral voor op plaatsen waar verschillende leefgebieden met elkaar in contact komen.

Zang

Volgens sommige auteurs bestaat de taal van de katachtige uit zestien vocalisaties, waarvan er negen worden gebruikt door het kitten. Deze signalen kunnen verschillende informatie overbrengen: tevredenheid, verzoek, ongerustheid, waarschuwing voor agressie, postcoïtale kreten van het vrouwtje, etc. Van deze vocalisaties kan spinnen, dat alleen bij Felidae voorkomt, niet worden beschouwd als een geconditioneerde reflex (ook al wordt het bij sommige individuen gemakkelijk getriggerd door aaien). De oorzaken van spinnen zijn niet allemaal opgehelderd. Het kan het teken zijn van een "vriendelijke" toenadering tussen twee katten of een kat en zijn eigenaar. Soms gaat het gepaard met verzoeken om te spelen. Spinnen is soms ook te horen bij katten in extreme situaties (een stervende kat, een poes die moet bevallen). Het drukt dus intense emoties uit, aangenaam of pijnlijk, en moet geanalyseerd worden in termen van de hele gedragssequentie die ermee gepaard gaat.

Houdingen en gezichtsuitdrukkingen

Alle gebaren in een gedragssequentie kunnen worden geanalyseerd en vertaald om de emotionele toestand van de kat te bepalen. Soms zijn deze veranderingen indrukwekkend, terwijl in andere gevallen alleen discrete tekenen geanalyseerd hoeven te worden (oorbewegingen bijvoorbeeld, variaties in pupildiameter, staartdracht, etc.).

Bron: Guide Pratique Elevage Félin - Elise Malandain, Susan Little, Grégory Casseleux, Lorraine Shelton, Pascale Pibot, Bernard-Marie Paragon

Interesse in het adopteren van een Siberisch kitten?

Kom kijken of we op dit moment kittens beschikbaar hebben.